Nieuws

Column Financieel Dagblad (van Annemarie van Gaal)

Column Financieel Dagblad (van Annemarie van Gaal)

"Na Eindhoven heb ik de tweede vestiging in Rotterdam geopend en dit jaar worden we hoogwaarschijnlijk distributeur in brandblusapparatuur van Duitsland." De ondernemer tegenover mij vertelde trots hoe hij internationaal de wereld aan het veroveren was.

Ik was zwaar onder de indruk en wel om twee redenen: in de eerste plaats omdat deze ondernemer een Turk was, Saffet Duzguner genaamd, en hij pas negen jaar geleden vanuit Turkije naar Nederland gekomen was. In de tweede plaats omdat hij pas twee jaar geleden ondernemer is geworden en nu al succesvol is. Ik geniet van deze ondernemersverhalen; iemand die vanuit een achterstandspositie in zo’n korte tijd een geweldig bedrijf uit de grond stampt. Prachtig!

Maar hoe langer ik met Saffet praatte, hoe meer hij me ervan overtuigde dat hij geen achterstandspositie had. Integendeel zelfs. Hij vond juist dat zijn Turkse afkomst een geweldig voordeel was in zakendoen. Verreweg de meeste van zijn klanten zijn bedrijven van allochtone ondernemers en ‘het werkt gemakkelijker als je zelf Turk bent dan wanneer je Nederlander zou zijn’. Dezelfde taal spreken en dezelfde roots hebben zijn unieke voordelen, waar je als autochtoon niet tegenop kunt.

Geen nadeel, maar voordeel

Saffet vertelde mij dat er alleen al in Nederland 18.000 ondernemingen zijn met een Turkse eigenaar. Dat is een enorme vijver om uit te kunnen vissen. En dan hebben we het alleen nog maar over Turkse ondernemers. Daarnaast is het voor Turken ook gemakkelijker scoren bij Nederlandse bedrijven met Turkse bedrijfsleiders. 'Turkse ondernemers zijn bovendien gemakkelijk te vinden', aldus Saffet, 'zo zijn bijna alle Rotterdams-Turkse ondernemers aangesloten bij Rogiad.'

Ik luisterde met stijgende verbazing. De achterstandspositie van allochtone ondernemers, uit een andere cultuur komen en een andere taal spreken, is geen nadeel, maar juist een voordeel. Waarom zouden we de cultuurverschillen niet koesteren en er gebruik van maken? Ik vroeg Saffet of hij dacht dat een Nederlandse ondernemer er baat bij zou hebben als hij een Turkse verkoper of manager zou aannemen om de markt van Turkse ondernemers in Nederland te penetreren. Saffet keek me aan: ‘Natuurlijk. Je boort als Nederlandse ondernemer dan een geweldige markt aan.’ Onze regering doet haar best de cultuurverschillen te beslechten, terwijl Nederlandse ondernemers ze kunnen omarmen door simpelweg meer Turkse of Marokkaanse medewerkers aan te nemen.

Pan-Europees

Maar Saffet ging nog een stap verder: 'Jij hebt het over Nederland en ik heb het over Europa. Wij denken niet meer in landsgrenzen. Turkse ondernemers zitten verspreid over heel Europa. Alleen al in Duitsland zijn 60.000 Turkse ondernemingen. Wij kunnen snel en probleemloos een pan-Europees bedrijf opzetten zonder cultuurverschillen en zonder belemmeringen van grenzen, want wij zijn al pan-Europees.'